НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

446. До кога До којзнае когасо снага исправена. 447. Секаде Каде и да сум во следниот мигќе те мислам жизнена, љубов. 448. Сопатништво Нашето сопатништвои на светол и на...

316. Горлив Во горливо катадневиепеплосан и рамнодушен. 317. Верба Мора под исто небо да се збератлуѓево што истрајале и траат. 318. Пораз Дали е најголем од сите...

221. Без покрив Уште само темел камен од куќава без покрив.   222. Исчекување Белки конечно ќе ги раздува ветриште облачиштава.   223. Јадосани Се раселија во пустелија од земја пустошна, опустена.   224. Стаен Во...

471. При крај При крај сум, мислам, а ни близу до крајот.   472. Согледувам Согледувам почеток на свет многу близок на мојот.   473. Ми се ближи Ми се ближи облак што го...

346. Снага Снеможела снагапред долго невреме. 347. Најнакрај Обезимен и безличенскоро ќе се обезумиш. 348. Раскривање Никој не знае до чие недело  во мрак ќе биде раскривањево. 349. Во неврат Голем...

226. Диви ѕверки Диви ѕверки се нафрлиле на земја плодородна.   227. Зоврива крв Зоврива крв во срце јуначко и благородно.   228. Премален Седнал на камен студен и веќе не може да стане.   229....