НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

496. Голем човек Никој да дорасне до големиов човек.   497. Премалена снага Една премалена снага штотуку во мир почина.   498. Збришани Се собрале збришани таено за крик и восклик.   499. Предводник Слушаат од него...

Сила човечка Човек смисла на живот во живот пронајде.   Буниште Буниште планина и жива река крај него.   Град Расте градов умирајќи едновремено, забрзано.   Бег Нема бег од грубава, а наша...

486. Со леснина Со леснина да мине ова долго приклучение.   487. Зломисла Да е жив, а мртов слободоумников.   488. Претчувство Нешто ми вели дека ништо нема да се случи скоро.   489. Сѐ исто Околу...

481. Ноже Ножево ми го подари стар мудрец на умирање.   482. Си реков Си реков ќе мине и пак ќе биде како што ми беше.   483. Не те познавам Далечна, недостижна, веќе...

476. Посматрање Посматрам сѐ како што е и не можам да премолчувам.   477. Слугување Се ведне доземи, не исправа снага.   478. Голорак Чистам со голи раце какол меѓу човештини.   479. Неопитен Решава неопитен сам да...

471. При крај При крај сум, мислам, а ни близу до крајот.   472. Согледувам Согледувам почеток на свет многу близок на мојот.   473. Ми се ближи Ми се ближи облак што го...