НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

446. До кога До којзнае когасо снага исправена. 447. Секаде Каде и да сум во следниот мигќе те мислам жизнена, љубов. 448. Сопатништво Нашето сопатништвои на светол и на...

336. Ред Наредени воини во редчекорат цврсто без цел. 337. Сосед На еден мој соседму требам молчешкум. 338. Зрно Зрново песочно е од мое време во песочен часовник. 339. Стрмнина Пред...

306. Меѓу луѓе Луѓе со мене и околу менево мрачнина до виделина. 307. Сонот Сонот и стварноста мигум се испреплетиле во една надеж. 308. Име Името ми е...