Создател во изгревот и залезот

156. Поетот со човек -Ќе ме мислиш, грамаден човеку? Ќе ме пишуваш на стена, на дрво, крај извор на гласови? Ќе ме паметиш кога и тебе ќе те обземе мразна тишина? -Кој да те...

155. Заминувам За секој со збор и премолк што ме има, во молк и страв што ме има, од надеж и сомнеж што ме има. Од време што иде да ме нема. За секој во...

154. Намерници Тие идат во меѓувреме на сечие време несподелено со други. Нерадо кажуваат од каде идат, кон каде одат и дали случајно или намерно не се препознатливи меѓу луѓе кои мислат дека сомнението им е...

153. Возвишен Го гледаат единствен простосрдечни, искрени, надежни луѓе. Тој замислен и ведар сосем незабележливо ту им се доближува, ту се оддалечува од нив одгласен, во дослух со божества кои собрани околу оган распламтен расправаат за...

152. Благослов Бог да те прости, голем да пораснеш, та поголем од борови да станеш што се вишат во гора темница, што се бранат од ноќ студеница. Да ти е живо сѐ што ти...

151. Пламено Јури пламено коњаник низ морна тишина прибирајќи во миг крајности на брег соголен до коски од неизмерна жалост дека во борба за негова слобода изгинале недоброј предци и потомци. Јури коњаник пламено на дорија, со...