НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

436. Насила Насила ми земашод сегашнинава. 437. Велеград Не ги догледувам височините на велеградов во пустелија. 438. Толпа на улица Застанувам во толпава на улица,земам здив и продолжувам во неа. 439....

356. Таа Таа ми влегува во сонотза без неа да не се разбудам. 357. Некој Некој безличенме следи во чекор. 358. За денес Денеска за денессум во овој ден. 359....

346. Снага Снеможела снагапред долго невреме. 347. Најнакрај Обезимен и безличенскоро ќе се обезумиш. 348. Раскривање Никој не знае до чие недело  во мрак ќе биде раскривањево. 349. Во неврат Голем...

341. Лош предзнак Сончев зрак гаснемеѓу две планини. 342. Летен дожд Среде жештина дождгола снага накиснува. 343. Плевел Плевел покрил запустена земја. 344. Старудија Самотен човек нема дерманод секаква старудија околу себе. 345. Последен Го...

336. Ред Наредени воини во редчекорат цврсто без цел. 337. Сосед На еден мој соседму требам молчешкум. 338. Зрно Зрново песочно е од мое време во песочен часовник. 339. Стрмнина Пред...

496. Голем човек Никој да дорасне до големиов човек.   497. Премалена снага Една премалена снага штотуку во мир почина.   498. Збришани Се собрале збришани таено за крик и восклик.   499. Предводник Слушаат од него...