НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

466. Искричави очи Тие очи искричави што ме следат молкома.   467. Те мислам Те мислам како да си уште со мои зборови обѕидана.   468. Детска смеа Ми ја бранува крвта оваа детска...

486. Со леснина Со леснина да мине ова долго приклучение.   487. Зломисла Да е жив, а мртов слободоумников.   488. Претчувство Нешто ми вели дека ништо нема да се случи скоро.   489. Сѐ исто Околу...

Сила човечка Човек смисла на живот во живот пронајде.   Буниште Буниште планина и жива река крај него.   Град Расте градов умирајќи едновремено, забрзано.   Бег Нема бег од грубава, а наша...

471. При крај При крај сум, мислам, а ни близу до крајот.   472. Согледувам Согледувам почеток на свет многу близок на мојот.   473. Ми се ближи Ми се ближи облак што го...

476. Посматрање Посматрам сѐ како што е и не можам да премолчувам.   477. Слугување Се ведне доземи, не исправа снага.   478. Голорак Чистам со голи раце какол меѓу човештини.   479. Неопитен Решава неопитен сам да...

451. Посед Мојот посед од зборови и дела ќе остане засекогаш само мој.   452. Нејаснотија Не согледа изминат пат, а веќе зачекори на нов.   453. Не помислувам Не сакам ни да...