Куќа што молчи

Од денот и ноќта во кои се криевме сѐ до полноќ в земја, а луѓето мислеа дека сме заскитале во пустина со ветер и високо сонце, наредивме спомени со очи широко отворени до дното...

26. Во името на градот Говорам во името на нашиот, а не на твојот, мојот, неговиот или на нечиј град; за да не биде ничиј, за да се памети...

47. Месечина во мојата постела Одвај успеав да го префрлам мојот корен на облак што пловисосе разбрането море од студена пот.Во надеж дека ќе го...

32. Слики од несон На ѕид од молк ветер силен дрво свива, та му гасне надеж како оган громен; што во годот му е младоста уште жива од...

41. Крв како зовриена По оган среде зима насекаде задимен снег пред пеплосано лице со безнадежни зеници. Твојата кожа развеана од разлутен ветар без зборови и знаци. Те знам добро од дамнина, најнапред...

36. Пред нешто железно што личи на жива рана Да стоиш пред нешто железно што личи на жива рана, како паметник, а твоите соборци во ровот сѐ уште да веруваат дека...