Куќа што молчи

    27. Нашиот час во часовник на кула

    Го гледавме него со бран в срце смело кога твојот проод предоцна го узнав; во твоето лице морето беше бело, а на полноќ без нас во устава...

    28. Пријател до непријател

    Во твојата душа вкоренија запалена свеќа, та затоа несвесно трчаш кон плоштадот заедно со сите во замин кон утре. На твоите усни збогувањето е пукнатина што дели земја на две различни големини, та затоа...

    29. Твоето дете а наше

    Ми раскажуваш дека ти имаш дете без три нозе и без три раце!; значи само ти и никоја друга и ниедни други. Разбрав дека ти имаш кукла во излог оживеан со страсти и надежи, во пуста...

    КУЌА ШТО МОЛЧИ, стихозбирка

    31. Кошмарна самота Никогаш не ми се случило да бројам секакви бубалки, птици и ѕверки разлазени, разлетани, грабливи, стрвни на моето набрчкано чело; станав жива вода, ме гореше несоница легната до мене. Чудно несфатливо, неодгатливо: никако не можев да ги...

    КУЌА ШТО МОЛЧИ НЕМЕРЛИВО, стихозбирка

    39. Човек над сите Се случи по зајдисонце, на изгрев на месечина, една птица со снеможен ветар во крилјата и со песна како крик на фатен живот во клунот да се...

    КУЌА ШТО МОЛЧИ НЕМЕРЛИВО, стихозбирка

    46. Еден дожд И јас уште од дете знамдека има секаквипролетни, летни и есенски дождови. Овој што почнаова рано есенско утроненадејно поројно да се истура во...