НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

436. Насила Насила ми земашод сегашнинава. 437. Велеград Не ги догледувам височините на велеградов во пустелија. 438. Толпа на улица Застанувам во толпава на улица,земам здив и продолжувам во неа. 439....

431. Поука Одиме докрајзашто одиме. 432. Безгласни пред Навалица од зборови,а стануваме безгласни. 433. Мраз до коски Стоиш в место онеменна мраз до коски залезен. 434. Сиот имот Сиот имотза живот. 435. Магија Во тебе...

426. Нȇми луѓе Се собрале луѓе нȇмии се разрадостиле. 427. Неосвоив предел Стрмен предел и каменит,гол и див, убав и разнобоен. 428. На полден Точно на полдензапрев на полпат. 429. Ноќ...

421. Сведен Се собрале ближни на сведенбез заеднички минати времиња. 422. Недоречено Сѐ недоречено од мене за насоткога онемев во мрачнина. 423. Жед Пред изворска водапремален и бесцелен. 424. Буништа Се...

416. Безличен Има тој лице, амабез маска вешто го крие. 417. Грубост Грубост во збор што не се сокрива. 418. Подол Те научија, те познаваат,па на ветромет те оставаат. 419....

411. Повтор Ми се случува повторда барам смисла на збор. 412. Помисла Можеби има некаква врскамеѓу прв чекор и догледна цел. 413. Цела година Цела година сам со себемеѓу...