Безбели

95. За кого било пишано Секое утро некое пладне некогаш квечер гледам и следам како полека настојчиво незапирно нескротливо се излева реката на мојот здив и воздив како ги поплавува ги покрива ги...

88. Бунарот в куќа Мислевме одамна пресушил уште откога од куќата излегол последниот издив на осамениот старец што ја вардел сама жива сосе сенки среде трње и диви треви од диви ветришта гладни за крв...

88. Бунарот в куќа Мислевме одамна пресушил уште откога од куќата излегол последниот издив на осамениот старец што ја вардел сама жива сосе сенки среде трње и диви треви од диви ветришта гладни за крв...

98. Ако веќе ме немаш Се разбира дека не можам да бидам спокоен ако веќе ме немаш со сѐ што ти било блиско а ти е сѐ подалечно како однесено семе од ветер...

81. Намислувам Како ми доаѓаш рано в зори од последен камен под моиве коски и под последно дрво во мојава градина од пресушени изгорени корени како млад и силен извор на збор што пробива уморен молк на...

91. На дното од молкот Толку многу години минавме во ден и ноќ страдни од молнени радости и суви рани та сега ни е сеедно кога се будиме а кога заспиваме на дното...