27. Желни души
Две желни души за спокој
во шуми, билки разновидни
и цвеќиња разнобојни
гнездо направиле
откога по многу години
изгубиле какви било траги
меѓу земја и небо
на свое жизнено постоење
во дамнешно и блиско
време
сосе сегашно невреме.
Едната душа вековита,
другата душа
од воздивен непребол
до издив пред последна
самост.
Две души желни за песна
неиспеана и недопеана
до шуми, билки разновидни
и цвеќиња разнобојни
успеале гладни, жедни,
страдни, болникави,
успеале жални, премалени
да изодат, да преминат,
да надминат пустелија
во неа.
Нивното ново гнездо
е за прва, е за нова љубов,
е за рожба сончева
и ѕвездена,
е за лет на југ, на север,
е за лет на исток, на запад;
во нивно годишно доба,
во нивна родна земја.
