54. Громоглас
Модри, црни
и сенишни облаци
навалија на моето
спокојно небо,
а мојот громоглас
во многу молњи
крвави
се претвора во оган
над пустошна земја.
Никогаш
не сум ни помислил
дека деноноќно
безогледно невреме
во човечко време
може да се случи
притаено, таено,
пакосно.
Мојот громоглас
во многу молњи
крвави
се претвора во оган
над пустошна земја
како надежен, непобитен,
непореклив, самобитен,
како слободен, единствен
и безграничен.
