56. Живеалиште
Меѓу мое небо и моја земја
соградив мое живеалиште
недогледливо, несогледливо;
за моето срце, за мојата душа,
за мојата крв, за мојот ум,
за мојата снага,
за моите голи коски
кои скоро ќе ги оставам
под земја и на сонце,
во оган и мразнина.
Го соградив, па го обградив
со сенки на мои предци
и живородни соништа
на мои потомци;
за сите, заедно
да се збираме во нег,о
и да споделуваме животи.
Го обградив пред невремиња
во кои гладни и жедни
корени,
премалени од трпение и јад
во самост ќе каменеат.
Го гледам одблизу,
го разигрувам и распејувам
оддалеку,
се сновам низ него
како ветар ту силен ту слаб,
го втемелувам во паметење,
му ги зајакнувам ѕидиштата
со зборови јуначки
и знаци на достоен опстанок.
Само неугасливото огниште
во него молчи,
како да ќе се пресели скоро
меѓу туѓо небо и туѓа земја.
