29. Претсмртни години
Султана легна на денот кога наполни осумдесет и четири години, веќе не стана и до ден-денес нема прозборено ни збор. Пред да склопи очи само си рече гласно, одвај чујно:
„Многу доживеав, многу преживеав и сѐ се изнагледав. Фала ти Господи што ми подари олку долг живот“.
Живее во приземен еднособен стан на висококатница. За неа се грижи една жена во години. Ѝ купува за јадење и што ѝ треба, ја рани, ја мие, ја бања, ја облекува, ја преоблекува.
Еднаш неделно ѝ доаѓа синот Петар, триесет и шестгодишен, неженет. Ја прашува дали ѝ треба нешто, а таа одмавнува со глава. Поседува крај нејзиниот кревет некоја минута, па си оди.
Султана веќе петта година на ред не станува од кревет и не прозборува ни збор.
