73. Последна трага
Критичарот Борјан Крајноски им го препорачува новиот роман на писателот Јон Стамески „Последна трага“, на мала група млади и средовечни мажи и жени пред излог на книжарница:
-Во ова свое најново романескно остварување Јон Стамески ја раскажува последната трага на еден бездомник во велеград, пред да умре од студ и глад. Таа е мошне драматична, но раскажана воздржано, напати спокојно, напати рамнодушно. Како со последен здив. Штом ќе почнете да го читате, нема да престанете до последната реченица.
Го прекинува еден со длабок и ѕвонлив машки глас:
-Се разликува од претходните дела на писателот?
Критичарот кусо:
-Се разбира. Мислам дека овој роман значи почеток на негова нова раскажувачка фаза.
Се јавува млада русокоса девојка со големи црвени очила:
-Малку чудно со оглед на тоа дека неодамна почина.
Критичарот:
-Без оглед на тоа. Знам дека романов „Последна трага“ е само еден од многуте романи и раскази во неговата творечка оставнина. Некои од нив скоро ќе излезат од печат.
Констатира средовечна жена во долг црвено-зелен цветен фустан и голема жолта шапка на глава:
-Тоа значи дека оставил длабока трага во нашата книжевност.
Борјан Крајноски потврдува:
-Точно заклучивте.
Малата група влегува во книжарницата, а критичарот останува сам пред излогот. На лицето му се оцртува задоволство.
