30. Може и детинска вистина
Ми се случи утрово за првпат
да слезам во визбата со сенки,
да фатам глушец скоро стаорец,
па да излезам во дворот обѕидан
за детски игри.
Не знам зошто, може баш
како дел од детинска игра,
зедов два камена лути
во едната рака,
а со другата цврсто го држев
за опаш
глушецот скоро стаорец.
Ми дојде така, детинесто
да го пуштам и да ги фрлам
во него, од пристојна далечина
двата камена лути.
Уште не можам да замислам
како ми успеа да бидам
толку прецизен и смирен
и да го удрам со обата в глава.
Мигум пцовиса кутриот!
