3. Едно последно видување
Ќе да се годините
неброени
колку бевме заедно
секидневно, а само
случајно или одненадеж
оддалечени еден од друг.
На игрите наши
им немаше крај оти
заедно се грижевме
да не ни завршат
предвреме.
И токму во нив занесени
дојдовме на последно
видување;
да се простиме
и да си простиме
оти не можеме веќе
да бидеме деца.
Долго молчевме
таа квечер натажени,
загледани во мрачнината
на ноќта пред нас
што ќе нѐ проголта,
за во неа веќе никогаш
да не се препознаеме.
