33. Понекогаш
Мојот дом под ведро небо
има источна и западна врата;
источната ми е за излегување,
а западната за влегување
во него.
На северната и јужната страна
си направив големи прозорци;
низ нив студенина и топлина
да ме будат и заспиваат
навреме,
да ми ја крепат снагата
од заодување до премалување.
Понекогаш ми се случува
од мојот дом
да излезам низ источната
и потоа во него
да влезам низ западната врата.
Понекогаш ми се случува
да го отворам
северниот прозорец
за во него да влезе
топлина,
а да го отворам јужниот
за во него да влезе
студенина.
Тоа затоа што
сè побрзо и сè поненадејно
се менуваат времињата,
па и годишните доба.
Во мојот дом под ведро небо
господар сум на себеси,
на тишината и громогласот,
на мислата и зборот,
на возбудата во стварниот
и спокојот во заумниот свет.
Додека сум на нозе,
додека на секоја болештина
не ѝ позволувам трага
да ми остави во крвта,
во градиве, во срцево,
во коскиве,
ни некогаш ни понекогаш
нема со него и со нив во него
да загосподари некој друг.
