3. Ломење
Ломам сал камења околу мене
Кои ко да паднале од небо
Та се расфрлале на сите страни
На моево останато постоење
Со причина.
Ги ломам како да се мои коски
За да ме имаат свои во себе
Под ведро и под време облачно
Како грамада со дамнина
Како живот што допрва
Ќе се открива оти постои.
Ме ломи ломење на ломни
Болештини
Кои ми изброиле години
На мисла глас знак и збор
Мои.
Дека сум речиси сломен
Дека сум речиси бездомен
Дека сум речиси во неизмерна
Далечина.
Ломам сал камења околу мене
И се ломам збогувајќи се
Од сè што било во мене
Од сè што ќе биде од мене
Со мене за мене.
