Од нашата содржина

Ова е интернетско продолжение на култната радио емисија „Паноптикум“, дело на нашиот реномиран ветеран во радио-новинарството, Љупчо Димитровски.

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

296. ЗапустениЗапустени домови, огништаи плодна земја пред пустина.297. БилоБило оти не можеда биде пак исто.298. СмеаДеца нѐ учат како од…

Дознај повеќе

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

496. Голем човек Никој да дорасне до големиов човек. 497. Премалена снага Една премалена снага штотуку во мир почина.…

Дознај повеќе

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

396. До залезБевме заедно до залезотна месечината. Потоа никогаш.397. Мојата оставнинаМојава оставнина од животникому нема да му ја подарам. 398.…

Дознај повеќе

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

306. Меѓу луѓеЛуѓе со мене и околу менево мрачнина до виделина.307. Сонот Сонот и стварноста мигум се испреплетиле во една…

Дознај повеќе

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

356. ТааТаа ми влегува во сонотза без неа да не се разбудам.357. НекојНекој безличенме следи во чекор.358. За денесДенеска за…

Дознај повеќе

НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

436. НасилаНасила ми земашод сегашнинава.437. ВелеградНе ги догледувам височините на велеградов во пустелија.438. Толпа на улицаЗастанувам во толпава на улица,земам…

Дознај повеќе