Умен е во рани зори
по сенишна бессоница
и гола уморина
среде уморнина.
Умен е тој.
Умен е по бесцелност
во беспатје до кое
го довеле траги
неизбришливи
од непријатели на
човечка постојаност.
Умен е тој.
Умен е по раѓања
на нови плодови
и води бликнати
мигум пресекнати
во последна битка
за спокојно траење
меѓу љубови и смрти.
Умен е тој.
Умен е по пронајдени
коски
од мртви потомци
собрани во коскена
планина со врв
што допира сонце
угреано прерано
предоцна зајдено.
Умен е тој.
ОГОН ВО ПУСТОШИЈА, Мразнина, поетска студија, 54