Од крајот на нов ден
до почетокот на самрак
од нова ноќ
пред сè во мене
и надвор од мене
разбрането време кое
надоаѓа со ветар јак
нескротлив.

Не е ноќва различна
од многу од сите други
пред неа разбранети
туку сум јас различен
со мои бранови до небо
еден зад друг
во други распенети
туку сум јас единствен
разбранет распенет
и преуморен од будност.

Во оваа нова ноќ
разбранета
веќе не знам дали сум
со тебе
или без тебе уште можам
да чекорам
со ѕвонлив чекор
во тишина
која нема ништо
именувано од мене
ни допрва веќе нема
да можам буден
да пронајдам љубов
која ќе ме успокои.

ОГОН ВО ПУСТОШИЈА, Мразнина, поетска студија, 56