121. Мора да биди шо не било, а требало да биди.
122. Време је да се тргниме и да тргниме стамено за да бидиме шо сме.
123. Мојто дело је живо во живот.
124. Не је зборо за надежо, ами за чоеко со него.
125. Се троши чоек за да остај нешто од себеси.
126. Многу ми грешеле оти не можеле ни зад мене ни крај мене. Со мене па ич.
127. Те подржуам само ако знајш шо прајш и је добро за сите нас то шо го прајш.
128. Ја не можам без тебе, а ти не го знајш то.
129. Прости, простуам, а забораањето…
130. Во живото си имала и те имале мнозина, ама едино он со срце те сакал и те посакуал.
131. Не те вади од уста, а ти ни да гугнеш.
132. Не можи надворешна без внатрешна убајна.
133. Чоек во години пред умирачка се помируа со својта судбина.
134. Цело буниште неправди.
135. Зар је малу досега и сега од мене, дребнав стар бел дедо!?
136. И од мене многу недоречено ем недокажано. Како од секој чоек.
137. Од простаклако најмногу страда достојноста.
138. Ништо не барам и ништо не ми треба шо не је на виделина.
139. Може да се сокриеш сосе азното украдено од народо. Ама кога-тогај сам ќе се откриеш. Во живот али по смрт.
140. Пукаш во празно и ништо и никого не погаѓаш.
141. Немам играчка за играње со вас. А и не сме на рамно за играње.
142. Мнозина шо не се со нас исто ко да не биле никогаш. Оти не биле кога биле.
143. Не можам да се изнагледам на твојта убајна, моме за љубење.
144. Шо ја?! Ја ништо!
145. Ми идеш, но никако да ми дојдеш во спомен.
146. Ја во моја празнотија. И по мене моја.
147. Ништо не ме умори толку, колку загадочна усмевка.
148. Свој чоек бие бој со умност и дело.
149. Молчи оти ме нема.
150. Шо ќе биди утре без мене? Ќе биди шо било ќе биди.
151. Љубов силна ем милна, ем нежна, ем занесна.
152. До кога они досега веќе не зависи од ними отсега, ами само од нас.
153. Лагата можи да стани заразна болештина кога ја снемуа вистината.
154. На безлични маски не им помагаат.
155. Не се знајме, а сме заедно којзнај од кога.
156. Свој сум на свое и на наше.
157. Тежеста е полесна кога им тежи на сите.
158. За шо и заради шо да ти поверуам, кога веќе не си за веруање?
159. Дамна било нешто со нас, дамна нема ништо наше ни во мене ни во тебе.
160. Одамна до неодамна и сега ја сум си на своја врвица од една до друга планина со своја тежина.
161. Фала ви, луѓе мои, шо ми ги олеснуате старцкиве години и се грижите за мојто кревко здравје.
162. Ко ништо да не кажав, а поткажав.
163. Вие си знајте шо ни напрајвте, ама и ние си знајме шо ќе ви напрајме.
164. Без вас ние секако полесно со вас.
165. Карвано уште врви, а кучињата престанаа да лајат.
166. Неарни во умо губат ум.
167. Еден понапред од неколцина, па по ними многумина, па најсетне сите напред.
168. Можевме да се паметиме инаку, ама веќе не можиме.
169. Не ми је добро, ако тебе не ти је.
170. Прочита шо пишав? За тебе доста.
171. Мислење во дело да, приклучение во него и може и не мора.
172. Од многу думање во молчание-самост и забораање.
173. Најубо је да ти је доста меѓу малу и многу.
174. Кога не ти оди, остај го дури не ти тргни.
175. За стар бел дедо појќе било шо било одошто шо сака нека биди.
176. Ви се чудам како можите уште да веруате дека народо пак ќе го пренесите жеден преку матна река.
177. Се уморува творецот? Сетики. Ама знај и да се одмори.
178. Мора да се прај за да се напрај. Поготово кога веќе нема шо да се попрај.
179. Ако не умејш да се браниш сам, ќе те одбрани оној шо сака да бидиш негов.
180. Свето во пропаѓање пред беспатје. Оти владеј безумје.
181. Не ти вреди шо не вреди, а му робуваш.
182. Биди буден и на штрек од станување до легнување.
183. И по многу години не можиш без мене?! Ма немој!
