34. Залудност
Ни знак ни слово ни глас
на коски расфрлани
во пустошна, а плодна земја,
во камењар гол на сонце;
што некогаш биле живи
до последна смрт,
без капка вода,
без здрав корен.
Ни знак ни слово ни глас.
35. Собитие
Се сретнавме ние
еднаш на брег на море,
на залез на песна за љубов
меѓу ѕвезди трепетни.
и постојавме
еден спроти друг,
гледајќи се немо
како пенливи,
како страсни бранови.
36. По збогување
Заминува еден жив свет
од жив свет,
зашто веќе нема сила
за нов чекор кон виделина.
