Поставки:

1. Единствено признание е она што е непорекливо.

2. Признание се доделува по длабока согледба и критички суд.

3. Еднакви се признанието за сторено или создадено и признанието за сторување и создавање.

4. Тежината на признанието се мери според содржината, симболиката, пораката и кој го оддава, а неговата вредност најмногу според несомненото надминување на сопственото време.

5. Општество и држава кои не оддаваат признание за неприкосновени дејствија и дела, пред сè за оние што ги препознава светот како автентични, значи неповторливи, имаат идентитетски проблеми.

6. Не се доделува признание по пат на конкурс, туку исклучиво со селективен избор според строги и авторитетни критериуми.

7. Секое признание говори и за доделувачот, а не само за добивачот.

8. Не му значи ништо какво било признание на оној што е на крајот на својот животен и творечки пат.

9. Највисокото признание мора да биде препознаено и афирмирано според сè како највисоко.     

ЗА СЛОБОДНО ПРОМИСЛУВАЊЕ, белешки, 83