Неговиот постојан престој меѓу вредности во негов простор и со споделени простори на други, во последно време многу подолг одошто во просторот исполнет со минливости и дребнавости, му помогна да формира лични гледишта на две суштински нешта поврзани со нив: интеракција и меѓузависност на вредностите и квалитетот на животот.
Во однос на интеракцијата меѓу него и вредностите од една страна, а од друга меѓу вредностите и него, нивното заемно дејство он го согледа како процес на осознавање, градење лични критериуми и споредбеност. Имено, во неговиот конкретен простор, кој, пак, не е воспоставен еднаш засекогаш, туку е динамичен, постојано менуван и збогатуван со познати, малку познати и сосем непознати, вредностите се затврдуваат постепено, со едновремена нивна нужност која можеби е попрецизно да се нарече сеприсутност.
Кога е збор за меѓузависноста на вредностите и квалитетот на животот, неговата согледба во најголема мера се концентрира на спротивставеноста на минливостите и дребнавостите. Кои засега можеби помалку се ситуирани во неговиот конкретен простор одошто во споделени простори на други. Што, пак, во сè поголема мера и го детерминира и контуниурано го збогатува квалитетот на неговиот живот. Наспроти? Се разбира не, доколку се има предвид дека и минливостите и дребнавостите се неминовни како дел од секојдневните движења, процеси и навици. Слично на рутинерство.
Со оглед на мислечката активност и дејственост, засега најбележито изразени во засега неговото единствено дело „Жива мисла“, а и неговата особена наклоност кон филозофската и светската книжевност, вредностите и квалитетот на животот он ги сосредоточува на веќе оформената прилично голема и богата домашна библиотека. Сите ѕидови и агли во неговата работна соба се покриени со книги, а продолжува да набавува, најмногу да купува нови дела пред сè од домашни автори. Поседува и скромен број апстрактни слики во различен формат.
Досега забележано за вредностите во „Жива мисла“:
Со вредности за живот и самодокажвање.
Без сопствена вредност е невозможно да се приопшти туѓа.
Реткото не значи вредност сама по себе. За да биде тоа, нужно е да се знае и да се препознава.
Вредноста ги надминува времето во неа и времето надвор од неа.
Создавањето вредности е колку макотрпно, исто толку возбудливо. Нивното траење го потврдува континуумот на човечкото постоење.
Кој ја признава вредноста на едно дело, не се ни обидува да го имитира или копира. Со што ја брани и неговата автентичност.
Сенката на човек може да вреди повеќе од неговата минливост.
Допаѓањето на вредноста е првично, појдовно и предизвикувачко за нејзино воспримање.
Вредноста се користи повремено или секојдневно, со што станува неопходна. Неретко природена на квалитетот на животот.
Секоја создадена вредност добива додадена вредност со нејзиното обзнанување и нејзиното осознавање.
Совршеноста на едно вредно дело е во безвременоста.
Безвредни луѓе или одбегнуваат или напаѓаат и маргинализираат творечки личности.
Правата вредност поседува природна убавина.
Вистинската вредност е во единство и хармонија со животворната енергија.
Поразена инфериорност од докажана вредност.
Се нашле создавач на вредности и нивен собирач, па се замешале во луѓе кои не можат без нив.
Секое ново вредно дело најпрвин ја изразува својата автентичност и ја антиципира својата долговечност.
Вредно дело благодатно.
ЖИВА МИСЛА, мислечко-поетичен роман, 26