MOMENTUM II, поетска инсталација

Потребно време за читање: < 1 минута

Momentum XV

Сцената бавно се врти.

Глас 4

Еве голема мудрост (се цитирам себеси): „Хуморот е терапија за преплашените“. Може да важи и сега.

Глас 1

Него ќе го користиме кога конечно ќе сетиме дека очите ни се навикнуваат на темница. Дотогаш сите на ред пред нас ќе ги облекуваме во крпи и домашни облеки.

Глас 8

Обично жените внимаваат на своите појави, а на телата ако им се голи.

Глас 6

Возбудата ќе биде поголема кога ќе поставиме крпите и домашната облека да паѓаат побрзо од нивното време.

Можеби е подобро
да се патува.

Па тргнавме рано фатени за раце,
случајно да не ја заборавиме
сликата со куќи
во кои спиевме и ги уривавме потоа
некако чудно задоволни
и свест
дека правиме нешто неверојатно.

Водата ќе порасне, а се знае:
водата е крв,
иако е одамна заборавено
оти крвта не е вода.

Ќе нѐ измори за да задоцниме.
За сонцето скриено да ни ги исуши
јагодите собрани во росно утро,

а потоа да ни испукаат усните
изгорени од сон.

Leave the first comment