Насобрав многу тишини
во сал еден
самотен и пустошен миг.
Потоа ги кренав на рамо
а тие претепшки пустите
за долго патешествие
во беспаќе без цел.
Едвај стасав до сенка
во подножје на камена
планина
која ќе ме одмори.
Не знам како
мигум заборавив
на сал едниот миг
самотен и пустошен
па во првиот по него
тишините се симнаа
одеднаш од моето рамо
и се растрчаа безглаво
на сите страни на свет
без жива душа.
ВНАТРЕШНИ СОДРЖИНИ, Пустелија, поетска студија, 9