Не ја сакаме итрината, но во животот се случува да мораме да ја употребиме.
Никогаш не сум дозволил, ниту некогаш ќе дозволам да ја злоупотребам. Или, пак, таа мене да ме злоупотреби. И не само што не ја сакам, туку и не ѝ дозволувам да ме обземе. Особено не со неа да ѝ се спротивставам на мудроста.
Мудроста е спротивна, во животот најчесто спротивставена на итрината/лукавоста. Со мудрост се победува во борба, со итрина во една или неколку битки.
Забележано, потврдено: мудрите неретко просто ги игнорираат лукавите, а лукавите неретко просто ги одбегнуваат мудрите; внимаваат да не се соочат со нив.
Итар народ опстанува? Не! Итри страховладеат со народ, лажејќи го и крадејќи го. Го ништат делејќи го. Не во итроштината, а во мудроста е силата на народот.
Кога зборуваме за итрината/лукавоста, секогаш треба да ги имаме на ум лагата, измамата и манипулацијата. Поготово простаклакот.
ТИВКИ КЛОКОТИ, рефлексивни искази, 185
