Мудростите на големите луѓе, оние што со своето дело ја задолжиле човековата цивилизација, како и изреките, пословиците-поговорките, ги запишуваме за кога на нас ќе навали заборавот. Ако катадневно не ни користат, ако катадневно не ги користиме, и мислата ни и зборот ни немаат тежина, свежест, автентичност. Многу се, недоброј, и се искажани или напишани толку прецизно, над сè јасно и едноставно, што лесно можеме да згрешиме нешто во нив при прекажувањето или препишувањето, па да изгубат најмногу од себеси. На пример за еднаквоста и нееднаквоста :

Тие го следат човекот од раѓање до смрт. Тој постојано се бори еднаквоста да му е меѓу првите во личната и колективната слобода, а нееднаквоста да ја надминува уште при првиот чекор, уште при првите чекори во слобода.

Еднаквоста и нееднаквоста најмногу ги определуваат делата на човекот.

Можеме да бидеме еднакви во сè? Се разбира не. Треба ли да бидеме еднакви во сè? Се разбира не.

 Прифаќаме да бидеме нееднакви за да живуркаме? Во никој случај и никако! Се помируваме со нееднаквоста во животот до смрт? Никогаш и никаде!

ТИВКИ КЛОКОТИ, рефлексивни искази, 97