53. Речено неречено
(Внатрешен разговор со себе)

-Што рече?

-Не реков ништо.

-Како ништо?

-Така. Сакав да речам.

-Зошто не рече?

-Немам кому.

-Како немаш? А што сум јас?!

-Си, но јас нема што да ти речам.

-Ти пак исто.

-Што исто?

-Дека не рече ништо, а сакаше да речеш.

-Ти реков веќе.

-Ми рече?!

-Да, дека не реков ништо.

-Зошто ништо?

-Зашто ти е сè речено неречено.

-Како?! Како?!

-Речено неречено. Значи и речено и неречено во исто време.

-Не може така.

-Секогаш е така. И секој така.  

-Не секогаш. Некој останува со речено недоречено.

-Кој некој?

-На пример јас.

-Кога ти така?

-Јас така секогаш. Мислам и секој што не молчи како мене.

-Ти не молчиш?!

-Да, јас, и секој што останува со речено недоречено.

-Исто како неречено?

-Тоа не знам. Можеби ти.

-Јас не реков ништо!

-Рече! Но, веќе не е важно