Потребно време за читање: < 1 минута

Momentum X

Ноќ со полна месечина.

Глас 3

Мораме да ја претпоставиме твојата болест. Заради доживувањето пред сѐ. Како поинаку ќе си ги објаснат нашите движења и нашите обиди да се вселиме во нивните светови? А треба да има и мелодрамски елементи во нашава претстава.

Глас 6

Се обидуваш да станеш, да продолжиш со нас, но те совладува висока температура. Телото ти е преморено, сакаш да спиеш. Легнуваме и ние до тебе, Потоа те носиме на раце.

Глас 8

Нѐ погледнуваш, малку ни се насмевнуваш, значи одобруваш, и велиш огнот расте. Уште вода.

Глас 2

Ќе издржам. Секако ќе издржам. Само, која ќе ми биде маската? Дали модра, жолта, со отворена уста или само достоинство?

Глас 4

Не е важно. Ти продолжи ја состојбата, а лесно е да те вратиме да играш со нас. Можеме и ова да ти го ветиме: ако преболиш, ќе ти ја насмееме устата и ќе имаш убаво лице.

Стравот расте
и не дозволува
да одмориме.

Окото фатило долг воздух
за да може цела да те нагледа.

Прочитај и за ... >>  MOMENTUM II, Последен чин или спокојно доаѓање на утрото, поетска инсталација

Старци седнале под дрво.
Кажуваат големи заби
и остри нокти.

Суви гранки телата им ги држат
исправени.

Окото фатило долг воздух
и дека е едно
седнале под дрво во круг,
да минува од еден во друг.

Сакаат срцето да ти го накажат
тивко и сѐуште слободно,
додека си го плукаат јазикот
одвреме навреме.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here