8. Од мене важно
Мои пријатели и почитувачи,
Досега не сум посочил на нешто многу важно во врска со моето мислечко и книжевно творештво.
Имено, уште со мојата прва стихозбирка „Куќа што молчи“, објавена во 1972. година, критиката ја забележа мојата создавачка игра со зборови, односно експериментирањето со и во песната; подоцна дефинирана во поетскиот манифест „На чекор од говорот“.
Во меѓувреме, во изминатите пет ипол творечки децении поставив и развив (со стотици дела) неколку нови жанри и/или форми во поезијата и прозата (со сиот ризик да се „промашени“), а кои, сигурен сум, допрва ќе се истражуваат и валоризираат. Јас се обидов со куси есеи да ги „образложам“:
1. песна во еден стих;
2. двостишие;
3. припев;
4. поетска студија
5. поетска инсталација;
6. апстрактна поезија;
7. немска песна;
8. поетски роман;
9. ескиз (кус расказ);
10. народски изреки.
ЈАС ЗНАМ дека нема НА СВЕТОТ творец со вакви и олку на број жанри и/или книжевни форми, смислени, обмислени и „докажани“ со стотици мои дела!
А тоа што тоа ништо не значи кај нас, како сѐ друго содадено од мене…
