За човек во години најмногу знае човек во години. Да прикажува или да докажува, а поготово да им ја пренесува на други својата опитност. Најмногу она што годините му го оставиле за да им остават на други неизбришливи и избришливи траги.

Он зборува нерадо. Може да биде дури многу тешко да се измоли. Но, кога ќе почне знае да не запре до ниедно време.

Он е човек во години. Нема потомци, а последниот негов предок е умрен пред многу години. Но, уште има блиски и далечни пријатели со кои го споделува времето што му преостанало за живеачка. Се воздржува воопшто да не почнува или да не се заборави прикажувајќи или докажувајќи што-годе во неговите дамнешни и неодамнешни години. Кога некој ќе успее да го наговори на тоа, секогаш неговото прикажување или докажување е во два-три збора. Се разбира, со секој збор наместо, како што е вообичаено за човек во години.

Една вечер неколцина млади машки и женски собрани околу тивок оган побараа од него да им пренесе некоја од неговите опитности. Како што му нагласија-за нивна ука и поука. Он се думаше во молк некое време, па им ја пренесе опитноста за откривањето на други живи светови.

Во два-три збора:

-Знаете сами дека во светот има многу и различни живи светови, други освен нашите. Треба да откриете и спознаете колку што може повеќе, но притоа да внимавате да не ги испомешате вашите со нив. Моите години ме научија дека токму во автентичноста е најголемата вредност на животот. Се разбира, полесно е да го прифаќате она од нив што секако ќе ги збогати вашите, но притоа никако да не ја збришете автентичноста на вашите. Во тоа е суштината на слободата и самобитноста.

Не само јас, туку секој во години ќе ве предупреди дека не смеете да дозволите вашиот личен живот да го изгубите во каков било заеднички.

ЖИВОТВОРНА СОНЧЕВИНА, наративна поезија, 83