Самосвеста налага прво да веруваш во себе, а потоа во други. Повеќе веруваш во себе одошто во други? Тоа се вика самодоверба. Им веруваш на ближни еднакво колку на себеси? Тоа значи дека можеш сам, ама ти е подобро заедно со други.

Суштествено за верноста е нејзиното траење. Да, човек може да се заколне на верност до смрт, но верноста не е постојана до смрт. Некогаш е целосна, апсолутна, некогаш со задршка, па и сомневање, а неретко зависна од други нешта во животот. Во секој случај, таа е постојано проверлива.

Што е со изневерата? Ништо не е. Била, е и секогаш ќе биде. Таа не е човекова слабост, туку несигурност и зависност од околностите, собитијата или променливоста на меѓучовечките односи.

ТИВКИ КЛОКОТИ, редфлексивни искази, 164