Човек мора да се усовршува како човек додека е жив. Се усовршува, станува подобар одошто е. Дури подобар откога е најдобар. Затоа што инаку не може напред, ниту да се извишува.

Усовршувањето е најмногу поврзано со знаењето, ученоста и искуството. Трите никогаш не доаѓаат до крајната точка, особено кога станува збор за мислата и промислата, и за креативниот-творечкиот дух.

Крајната точка и последната достасана цел, пак, се почетна и прва за ново чекорење кон нови.

Не подоброто, туку секогаш најдоброто од човек за секое добро и да секогаш подобро. Се усовршува непрестано, се стреми кон совршенство кое во суштина и за него како за секој не е никогаш достижно.

Секогаш да се има на ум: усовршување во што било со друг, со други, но и со самоусовршување.

ТИВКИ КЛОКОТИ, рефлексивни искази, 161