150. Искричав

Фрла последни искри
кон мене
силник мразовит.

А јас самотник
со беспаќа
ненадминати во мене,
неизлечив,
од кои премалувам.

Дека скоро
никогаш повеќе
нема да биде искричав
колку што бил
и колку што сѐ уште е.

Дека е сѐ понемошен
од мене,
сѐ подалечен е
и ништожен.

Нека фрла, нека фрла.

Ама ако разгори
оган безмерен во мене,
силништвото конечно
ќе му го сосипам.