13. Далечен пој

Слушам на изгрејсонце
далечен пој кој
ту се доближува,
ту се оддалечува,
ту ми е познат,
дамнешен,
ту ми е непознат,
од нечие незнајно време.

Како да е птичји пој
преуморен
од бескраен лет,
можеби изранет
по прелети на бездни,
на празнини и самост.

Како да е пој на љубов
неугаслива,
страсна за секој
со огнена крв,
решителен никогаш
да не му се предаде
сосем
на бесплоден сон.

На изгрејсонце
далечен пој
ме повикува
да им се препуштам
на тишината, спокојот
и надежниот говор
на светлината.