НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија

Потребно време за читање: < 1 минута

236. Збогување

Пред залез на сонце
се заборавивме.

 

237. Постоен

Сѐ што те гори и пустини
не е од тебе, постоен.

 

238. Гугутки

Долетаа две гугутки
пред мојот дом запустен.

 

239. Загрижен

Ќе остане ли човек жив
заскитан во оваа пустелија?

 

240. Замисла

Ведра мисла извира
од милна сончевина.

Leave the first comment