СЕКОГАШ ЛЕСНО, ПОЛЕСНО, ДУРИ НАЈЛЕСНО. СЕКОГАШ, ШТО БИЛО, КАКО БИЛО, КОГА БИЛО, КАДЕ БИЛО. МОЖЕ ЛЕСНО СĖ ПОТЕШКО, НО И ПОЛЕСНО, ДУРИ НАЈЛЕСНО.

И ВО ТЕШКО ЛЕСНО-КРЕДО НА ЖИВОТОТ? БЛАЗЕ СИ МУ НА ОНОЈ КОМУ МУ Е. ЗОШТО? ЗАТОА ШТО НАЈПРВИН СЕКОЈА ТЕЖИНА МОЖЕ ИЛИ ДА ЈА ПРЕСТОРИ ВО ЛЕСНИНА ИЛИ СО ЛЕСНИНА ДА ЈА НАДМИНЕ. А ПОТОА ОТИ СО НЕГО Е ОДНАПРЕД ПОДГОТВЕН ДА СЕ СООЧИ СО КАКВА БИЛО ТЕЖИНА.

ТОЈ ДО КРАЈОТ НА ЖИВОТОТ ИМАШЕ НЕСОВЛАДЛИВА И НЕОДГАТЛИВА ТЕЖИНА НА ДУШАТА. КОЈА НЕ СЕ ВО СОСТОЈБА ДА ЈА РАСКАЖАТ ИЛИ ПРЕКАЖАТ НИТУ НЕГОВАТА ВЕДРИНА, НИТУ НЕГОВАТА СВЕСНОСТ. НИТУ, ПАК, НЕГОВАТА ЖИЗНЕРАДОСНОСТ.

МОЖАМ ЈАС? ЌЕ ПРОБАМ, НО СЕ СОМНЕВАМ. ОД ПРОСТА ПРИЧИНА:

ЗА МЕНЕ ЛЕСНОТО Е ЛЕСНО, ТЕШКОТО ТЕШКО. И НЕ МИСЛАМ ДЕКА ВООПШТО Е МОЖНО ТЕШКОТО ДА СЕ ПРЕСТОРИ ВО ЛЕСНО, ПОЛЕСНО, ДУРИ НАЈЛЕСНО.  

НАСЛОВИ (СĖ ВО НАСЛОВ), насловна проза, 46