Да беше сал една борба нечија,
да беше и со неизвесен крај,
прво немаше да трае предолго,
а после ќе идеше сè што иде
по таква;
од лечење рани до смирение
и помирување,
од споделување до доверба
и затврдени правила на игра.

Ама не беше, ама не е,
ама не може да биде
сал една и чија било,
ниту да трае некое време,
па да запре и да се заборави.

Станува збор за многу борби
некакви, секакви, сечии,
кои траат и ќе траат долго
колку што се непријатели
на број и неизбројни;
до кога ќе владее личното
со колективното,
до кога ќе се живее живот
посесивен и егоистичен.

Станува збор за борби
сестрани, непрестани,
за борби како една
по која ќе сосуштествуваат
постоењето и паметењето,
светлината и будењето,
опстанокот и честгвувањето.

Многу борби една по една
или истовремени
за денес сосе утре и задутре.

ПРЕПЕВ НА ПЕВ И ПОВЕВ, Зрачат сни, поетска инсталација, 21