ЗА НЕГО СЕ ЗБОРИ ДЕКА НЕМА ВРСКА ТОА ШТО Е ЖИВ КОГА Е ДАМНА МРТОВ. НЕМА ВРСКА НИ ТОА ШТО НИКОЈ НЕ ЗНАЕ ОД КОГА Е ЖИВ КАКО МРТОВ. НЕКОИ СЕ УБЕДЕНИ ДЕКА ОН НИКОГАШ НЕ БИЛ НИ ЖИВ НИ МРТОВ.
ОН КАКО ЕДЕН ПОЕТ ЗА СВОЈАТА СУДБИНА:
„ЈАС СУМ ПОЕТ ЗАТОА ШТО САКАМ ДА БИДАМ, А НЕ СУМ. КАКО ЖИВ И СЛАВЕН, ОСОБЕНО ОТКОГА СУМ МРТОВ ИЗНАПИШАВ МНОГУ ПЕСНИ КАКО ЕДНА, БЕЗ НИКАКВА МЕЃУСЕБНА ВРСКА, НО УСПЕАВ НИКОЈ ДА НЕ ПРОЧИТА НИ СТИХ НИ СТРОФА СО ИЛИ БЕЗ ИНТЕРПУНКЦИЈА.
ЈАС СУМ ПОЕТ ЗАТОА ШТО СУМ, А НИТУ СУМ САКАЛ, НИТУ СУМ СЕ ЗАМИСЛУВАЛ КАКО ТАКОВ. КАКО МРТОВ И СОСЕМ ЗАБОРАВЕН, ОСОБЕНО ОТКОГА СУМ ЖИВ НЕ ИСПЕАВ НИШТО ШТО ЛИЧИ НА ПЕСНА ВО ЕДЕН, ДВА ИЛИ ДВА-ТРИ СТИХА“.
СУДБИНАТА НА ЕДЕН ПОЕТ РАСКАЖАНА БЕЗ ЗБОР:
ПОЕТОТ БЕШЕ И Е ПОЕТ ЗАТОА ШТО ЗА НЕГО НЕ СЕ ЗБОРИ НИШТО.
НАСЛОВИ (СĖ ВО НАСЛОВ), насловна проза, 73