Он е одамна далеку одовде. Уште од годините кога беше овде. Од пред многу години е далеку. Значи, не овде, туку негде незнајно каде за оние на кои им недостига.
Кој тврди за него дека е далеку одовде? Не он?!
Он не може да го тврди тоа бидејќи е далеку и не може да биде овде. Се разбира, денес секој може да биде каде било и да биде овде, посредно односно во директна комуникација. Но, тоа е виртуелно, не вистинско присуство. Значи, ако он не може да тврди и да сака, тогаш дали само некој од оние на кои им недостига? Многу веројатно.
Мора да се има предвид дека за него е суштинска разликата меѓу овде и одовде. Најпрвин кога станува збор за постоење овде и заминување одовде.
Он вели:
„Јас постојам овде, а сум далеку одовде“.
Објаснува дека постоел и постои овде, а бил, е и секогаш може да не е. Сеедно одамна или од неодамна. Како што е сега одамна. Нагласувајќи ја далечината како од него или од друг уште неизмерена или неизмерна.
Он вели:
„Кога сум далеку одовде односно негде незнајно каде, јас го тврдам тоа не најмногу, туку единствено за оние на кои им недостигам. И токму поради тоа сакам да знаат дека сум далеку одовде“.
А каде е он сега, во овој момент далеку одовде? Тешко е да се одговори конкретно бидејќи од неодамна брзо, на секои два-три дена е ту подалеку одошто бил досега ту поблиску до овде. Просто речено е секогаш во движење. Може да се рече дека никогаш не стои во место.
Он им порачува на сите на кои им недостига:
„Со вас сум овде секогаш. И кога сум далеку, подалеку или најдалеку одовде“.
ЖИВОТВОРНА СОНЧЕВИНА, наративна поезија, 94
