СЕ ЗАМЕШУВА ВО ЛУЃЕ НА УЛИЦА КОИ ЗАБРЗАНО ЧЕКОРАТ КОН НЕГДЕ. ИМ ГИ ЗАГЛЕДУВА ЛИЦАТА. НА НИВ ЗАБЕЛЕЖУВА СТУДЕНИНА И РАМНОДУШНОСТ. НИВНИТЕ ПОГЛЕДИ, ПАК, КАКО УГАСНАТИ.

ГИ ПРАШУВА КОН КАДЕ ЧЕКОРАТ ЗАБРЗАНО, А ОНИ ВО ЕДЕН ГЛАС МУ ОДГОВАРААТ СЕКАДЕ И НИКАДЕ ЗАШТО НЕМААТ ЗАЕДНИЧКА ЦЕЛ. ГИ ДОПРАШУВА ЗОШТО НЕМААТ, А ОНИ МУ ДООДГОВАРААТ ДЕКА НЕМААТ ЗОШТО ДА ИМААТ КОГА НИЕДЕН ОД НИВ НЕМА СВОЈА ЛИЧНА ЦЕЛ.

ПО НЕКОЕ ВРЕМЕ НА ЧЕКОРЕЊЕ ВО МОЛК, ЛУЃЕТО ГО ПРАШУВААТ НЕГО ДАЛИ ОН ИМА СВОЈА ЛИЧНА ЦЕЛ. АКО ИМА, ТОГАШ ЗОШТО СЕ ЗАМЕШАЛ ВО НИВ. АКО, ПАК, НЕМА, ТОГАШ ДАЛИ ЗНАЕ ДЕКА ЗА ДА ПРОДОЛЖИ ДА ЧЕКОРИ ЗАБРЗАНО ЗАЕДНО СО НИВ МОРА ДА БИДЕ СТУДЕН И РАМНОДУШЕН, СО ПОГЛЕД КАКО УГАСНАТ. ОН ИМ ОДГОВАРА ДА НЕ СЕ ГРИЖАТ, ОДАМНА ИМА НАСОБРАНО ДУРИ ПРЕМНОГУ СТУДЕНИНА И РАМНОДУШНОСТ ВО СЕБЕ. ШТО СЕ ОДНЕСУВА НА  ПОГЛЕДОТ, ОН НЕ МУ Е КАКО, ТУКУ МУ Е ДАМНА УГАСНАТ. ЛУЃЕТО ГО ДОПРАШУВААТ КАКО СЕ ЧУВСТВУВА ТАКА, БЕЗ СВОЈА ЛИЧНА ЦЕЛ, А ОН ИМ ДООДГОВАРА ДЕКА НЕ СЕ ЧУВСТВУВА НИКАКО БАШ ЗАШТО БЕСЦЕЛНОСТА ДАМНА СОСЕМ ЗАВЛАДЕАЛА СО НЕГО.

СĖ УШТЕ НИТУ ЛУЃЕТО ЗНААТ, НИТУ ОН ОСОЗНАЛ УШТЕ КОЛКУ ЧЕКОРИ ИМ ТРЕБААТ ЗА ДА СТАСААТ НА КРАЈОТ НА УЛИЦАТА. МОЖЕБИ ЗАТОА ШТО НЕЈЗИНИОТ КРАЈ ЗАВРШУВА НА КРСТОПАТ.     

НАСЛОВИ (СЀ ВО НАСЛОВ), насловна проза, 63