Нема болка што не може да се совлада, ниту болка што макар со време да не се излекува. Ама има болка што не се преболува, не се заборава и повторно рана отвора.

По долга, та предолга болест, исто како по болести една по друга и една во друга, најчесто совреме, но и предвреме и повреме човек се лечи или се предава оти е болеста неизлечива. Бара и волја и надеж и сила за да се надвладее или со неа до смрт да се живее.  

Најдлабоката болка, најтешкото заболување и долго излечива или неизлечива болест ја предизвикува љубовта. Oсобено љубовта на самотник.

ТИВКИ КЛОКОТИ, рефлексивни искази, 92