Пивото е старо колку човечката историја
Производствениот процес и квалитетот минувале и се уште минуваат низ бројни промени.
Пивото се произведува повеќе од 5.000 години. За неговото пронаоѓање постојат бројни легенди кои, меѓу другите, ги вклучуваат и египетскиот бог Озирис и нордискиот Один. Записи на глинени плочи потврдуваат дека Сумерците, жителите на некогашна Месопотамија, над 40% од своите житарици ги претворале прво во леб, а потоа од него произведувале пиво со кое ги плаќале физичките работници и државните службеници.
Најверојатно, пронаоѓањето на пивото не било генијално дело на поединец, туку последица на случај.
Потекло и значење на збирот „пиво“
Зборот „пиво“ (birra, bier, beer, biere) започнал да се користи помеѓу 6. и 7. век, истовремено со почетокот на примена на хмелот. Во тоа време пивото се произведувало во манастирите, а манастирските пиварници станале носители на напредокот на производството на овој пијалок. Хмелот, кој Германите одамна го користеле како зачин во подготвување на медовина, е откриен како добар додаток на пивото. Дотогаш како зачин бил употребуван „грул“, мешавина на повеќе ароматични треви.
Подготовка на пивото
Пијалок сличен на пивото се појавил најверојатно во периодот кога потребата од чување на храната го натерала примитивниот човек да ги меле из`ртените зрна на житарици, да ги формира во тесто и да ги суши, за да може да ги јаде кога ќе нема друга храна. Ги мелел отако ќе из`ртеле зашто сфатил дека така се многу подобри и повкусни. Се разбира, тогаш не знаел дека овие зрна имаат во себе состојци (ензими) кои овозможуваат разградба на состојките на зрното (скроб и протеини) и како такви се не само повкусни, туку полесно се варат и се поздрави.
Добиеното суво тесто служело за јадење, но можело и да се дроби и меша со вода. Второво набрзо се покажало многу поинтересно зашто по релативно кратко време се добивале два мошне корисни производа: пијалок со пријатен вкус и мирис, со лековити својства, како и остаток драгоцен во подготвување на друга храна.
Денес се знае дека ферментираниот пијалок, кој се добивал со спонтано варење на раствор на шеќер и бил предвесник на денешното пиво, бил богат со витамини и минерали, а остатокот во форма на тесто (маја) е производ богат со квасови и протеини потребни за правење на леб. Со дејство на квасеците и бактериите на млечнокиселинското варење, волуменот на тестото растел со разградба на скробот и настанувањето на шеќерот. Вака нараснатото тесто се мешало со ново количество на уситнети житарици (пченица, јачмен или просо), се оставало да ферментира извесно време и потоа се печело. Кога се произведувало пиво, наместо житарици била додавана вода.
Варијанти на пивото
Пред пивото да почне да се произведува индустриски, постоеле различни домашни варијанти на овој ферментиран напиток. Во манастирите, на пример, освен житарици се додавал и мед, со што станувал извонредна енергетска дополна на исхраната во време на постење.
Според една од манастирските рецептури, пијалокот со темна боја монасите го подготвуваат во сад со волумен од 20-тина литри, во кој се сипаат 18 литри вода, 300 грама пропржен јачмен и 20 грама хмел. Од моментот на вриењето се готви 60 минути. Потоа во течноста се спушта врзана платнена вреќичка во која има една рака пченкарно брашно и готвењето се продолжува уште 60 минути.
Изладената течност се процедува низ ретка ленена ткаенина, се сипа половина литар мед и се меша додека не се растопи. Во млаката маса се растворуваат и 20 грама квасец, а потоа се остава на топло.
По завршувањето на ферментацијата пак се процедува и се сипа во шишиња кои треба да се затворат херметички. По два- три дена пијалокот може да се користи, најдобро разладен.
Индустрискиот развој на производството на пиво започнува дури на крајот од 19. век и во голема мера е последица на општиот развој на науката и технологијата. Така, во 1886. година во Британија е основан The Laboratory Club, предвесник на денешниот Институт за пиварство (The Institute of Brewing, Reding). Во Данска J.C. Jacobson, втемелувачот на Карлсберг пиварницата, во 1875. ја основал Карлсбер лабораторијата (Carlsberg Laboratory), со намера да ги истражи научните основи на сладење на јачменот, варењето и вриењето на пивото. Управата на лабораторијата ја избирала Данската академија на науките.
Влијанието на пивото врз нашето здравје
Најново сознание за позитивното влијание на пивото врз здравјето: благодарение на силициумот што го содржи, тоа може да придонесе за здравјето на коските.
Авторите на публикацијата објавена во американското научно списание за храна и земјоделство (Journal of the Science of Food and Agriculture) ја анализирале содржината на силициум во различни видови на пиво и утврдиле дека најголемо количество на овој хемиски елемент, околу 56 милиграми на литар, се наоѓа во сортите подготвувани со јачмен и хмел. Со анализа на безалкохолни видови на пиво е утврдено дека се тие најслабо збогатени со силициум.
Притоа, научниците укажуваат дека најголема содржина на силициум во пивото се наоѓа во форма на растворлива силициумска киселина H2SiO4, која организмот лесно ја апсорбира.
Според податоците на медицинските истражувања, силициумот е мошне важен за развојот на коскениот систем на организмот, така што авторите сметаат дека умереното консумирање на пиво може да помогне во лечење на остеопороза.
„Ја испитавме содржината на силициум во голем број на сорти пиво и го утврдивме влијанието на појдовните состојци и процеси на подготовка на таа содржина. Најбогати со силициум се видовите на пиво подготвени со јачмен и хмел, додека пченичните сорти содржат помало количество на тој елемент“, објаснува Чарлс Бемфорт, од Калифорнискиот универзитет во Девис.
Сепак, стручњаците препорачуваат умерено консумирање зашто е во прашање алкохолен пијалок и покрај позитивните ефекти на некои делови на организмот. Имено, утврдено е дека внесување на поголеми количества може да го оштети црниот дроб, но и други органи.
