10. Ко да има некој

Ко да има некој со мене,
во мене жив умрен,
во мене умрен жив
сосе
свое дамнешно време.

Не го познавам,
а ми шепне дека знае
кога и каде сѐ сум бил
како незнаен, безимен,
со мисла, со дело,
со збор нечуен,
неразбран,
никому потребен,
никому доволен.

Го прашувам кој си ти
во моево ниедно доба
за кое знам дека
нема да го преживеам
како последно.

Не ми одговара,
а од миг во миг
несомнено сѐ повеќе
личи на мене!

Тишинав ми вели
место него
дека сум сам,
дека
нема никој со мене,
ни жив умрен
ни умрен жив.