15. Онемен предводник
Од немоќ ли, од лутина, гнев, од безнадежност, од помиреност ли онеме човекот? Тој си знаеше досега, а сега реши да узнае секој што сака. Нека е како негов последен крик.
Се качи на говорницата, застана пред насобраната толпа, се подисправи, ја крена голата рака со тупаница и извика:
-Луѓе, јас совреме ви кажав сѐ како што е и како ќе биде, и сѐ ви докажав. Да, онемев од немоќ, лутина, гнев, од безнадежност, од помиреност дека не менувате ништо. Не можете, а може и не сакате да смените што-годе од сѐ како ни е. Онемев и ќе бидам нȇм до крајот на мојот век оти веќе немам зборови, ниту време за вас. Снеможев. Немошен сум за да бидам макар со вас кога веќе не можам пред вас.
Слезе, а толпата молчешкум се подели на две правејќи му пат да мине низ неа за последен пат.
