Сè заумно додека страсен оган
раѓа живот за да создава живот
ничија стварност да не може
да го надживее.

Сè заумно и додека смрт една
гасне сон за да престане живот
нечиј што разнесувал смрт
до кај што стасувало неговото
непостоење како постоење.

Сè заумно најпосле додека
некој бил некогаш
како да не бил никогаш
меѓу дивина и питомина.

КАМЕНО НЕБО, Стаменост, апстрактна поезија/игриви песни, 63