ВО ОГЛЕДАЛО СЕ ГЛЕДА УБАВА, НО НАДВОР ОД НЕГО СЕНЕШТО Ѝ ФАЛИ НА НЕЈЗИНАТА УБАВИНА.
Ѝ ПРЕЧИ И ТОА ШТО ОГЛЕДАЛОТО Е ВО ДЕБЕЛА РАМКА ОД ЦРНО КОВАНО ЖЕЛЕЗО СО БУКЕТИ РУЖИ НА АГЛИТЕ. КАКО ЗАКЛУЧОК БИ ТРЕБАЛО ДА СЛЕДИ ДЕКА ТАА САКА ДА СИ ЈА ГЛЕДА УБАВИНААТА, ПА ЧЕСТО СТОИ ПРЕД ОГЛЕДАЛОТО. НО, НЕ СЛЕДИ.
ДА, ЧЕСТО И ДОЛГО СТОИ ПРЕД СВОЕТО ОГЛЕДАЛО. СЕ ГЛЕДА ВО НЕГО. НО, НЕ ЗАШТО Е УБАВА, ТУКУ ЗАТОА ШТО НА СЕБЕ СЕНЕШТО ОТКРИВА НЕУБАВО. СЕ ОБИДУВА ДА ГО ПОПРАВИ ИЛИ ДА ГО СОКРИЕ, ДА НЕ БИДЕ ЗАБЕЛЕЖЛИВО. ОД ДЕН НА ДЕН ТОА Ѝ УСПЕВА СĖ ПОТЕШКО.
ОД ДЕН НА ДЕН ТАА СĖ ПОВЕЌЕ НЕ СЕ ГЛЕДА СЕБЕСИ ВО СВОЕТО ОГЛЕДАЛО. ГЛЕДА НЕКОЈА ДРУГА, ОД ДЕН НА ДЕН СĖ ПОНЕУБАВА. СЕ ПОМИРУВА СО ТОА? ЗА ЖАЛ, СĖ ПОВЕЌЕ ДА.
ОД ДЕН НА ДЕН ОГЛЕДАЛОТО Ѝ КАЖУВА ДЕКА ЗАБРЗАНО СТАРЕЕ. МОЖЕБИ ПОРАДИ НЕКОЈА СĖ УШТЕ НЕВИДЛИВА, НЕОТКРИЕНА И НЕПРЕДВИДЛИВА БОЛЕШТИНА.
ТАА МУ СЕ СМЕЕ ИРОНИЧНО И МУ ВЕЛИ:
-ТИ СИ КРИВО ОГЛЕДАЛО!
НАСЛОВИ (СĖ ВО НАСЛОВ), насловна проза, 72